Zo, en toen was het alweer september. We hebben een paar woelige maanden achter de rug met erg nare, maar ook vrolijke dingen. We hebben vernomen dat deze twee uitersten hand in hand kunnen gaan.
Door vervelende omstandigheden zijn we verhuisd, maar het plekje waar we terecht zijn gekomen is vele malen fijner dan waar we zaten! We hebben een ruime eensgezinswoning met een, voor stadse begrippen, grote voor en achtertuin, in een groen hofje. Heerlijk! Hierdoor zijn we voor Sven toch gaan kijken naar een andere basisschool en wat een verschil, hier wordt daadwerkelijk iets gedaan in de les! Hij gaat met veel plezier naar school en 'zeurt' tussen de middag en na schooltijd dat hij niet naar huis wil. Goed goed, het is de eerste week nog maar, maar een goed begin....!
De grootste verandering van de afgelopen maanden is toch wel de geboorte van onze Elin.
Dit ging niet zonder slag of stoot, maar ze is er. Tijdens de zwangerschap werd er geconstateerd dat Elin een positieve bloedgroep had tegenover mijn negatieve en dat ik bezig was antistoffen aan te maken tegen haar bloed; resusantagonisme. We hebben het weten te rekken tot 36 weken, maar toen moest ze toch echt gehaald. De start daarna was moeizaam doordat ze even moeite had met zelfstandig ademen en daarna al snel erg geel zag. Met spoed naar de NICU, de Neonatale Intensive Care Unit, later naar de High Care Unit. Hier heeft ze 2,5 week moeten vechten om haar bilirubine gehalte omlaag te krijgen. Op het meest intensieve moment stonden er 4 lampen op haar in te 'bakken' om de gevreesde bloedtransfusie maar buiten de deur te houden. Uiteindelijk mocht ze, met nog 1 lamp, mee naar huis. en na 3 weken was de 'knik' dan toch eindelijk gemaakt: haar bili was normaal.
Ondertussen is ze de schade meer dan genoeg aan het inhalen, alhoewel we toch nog regelmatig tegen dingen aan lopen die het gevolg zijn van haar vroeg geboorte. Maar een goede gezondheid en een nog grotere lach, zorgt ze er voor dat dit toch allemaal naar de achtergrond begint te verdwijnen.
Het normale leven begint z'n gang weer te gaan en daar hoort dus ook het breien, naaien, haken en borduren weer bij! Helemaal nu, ook al is het buiten nog zo heerlijk weer, de koudere dagen weer voor de deur komen te staan en hiermee dus ook de feestdagen en dus...... de cadeautjes voor 'de vijfde van de twaalfde'.
Ik zal de komende tijd dus weer meer laten zien wat er zoal geproduceerd wordt aan mijn tafeltje en hoop ondertussen de blog weer wat verder uit te kunnen breiden.
Door vervelende omstandigheden zijn we verhuisd, maar het plekje waar we terecht zijn gekomen is vele malen fijner dan waar we zaten! We hebben een ruime eensgezinswoning met een, voor stadse begrippen, grote voor en achtertuin, in een groen hofje. Heerlijk! Hierdoor zijn we voor Sven toch gaan kijken naar een andere basisschool en wat een verschil, hier wordt daadwerkelijk iets gedaan in de les! Hij gaat met veel plezier naar school en 'zeurt' tussen de middag en na schooltijd dat hij niet naar huis wil. Goed goed, het is de eerste week nog maar, maar een goed begin....!
De grootste verandering van de afgelopen maanden is toch wel de geboorte van onze Elin.
Dit ging niet zonder slag of stoot, maar ze is er. Tijdens de zwangerschap werd er geconstateerd dat Elin een positieve bloedgroep had tegenover mijn negatieve en dat ik bezig was antistoffen aan te maken tegen haar bloed; resusantagonisme. We hebben het weten te rekken tot 36 weken, maar toen moest ze toch echt gehaald. De start daarna was moeizaam doordat ze even moeite had met zelfstandig ademen en daarna al snel erg geel zag. Met spoed naar de NICU, de Neonatale Intensive Care Unit, later naar de High Care Unit. Hier heeft ze 2,5 week moeten vechten om haar bilirubine gehalte omlaag te krijgen. Op het meest intensieve moment stonden er 4 lampen op haar in te 'bakken' om de gevreesde bloedtransfusie maar buiten de deur te houden. Uiteindelijk mocht ze, met nog 1 lamp, mee naar huis. en na 3 weken was de 'knik' dan toch eindelijk gemaakt: haar bili was normaal.
Ondertussen is ze de schade meer dan genoeg aan het inhalen, alhoewel we toch nog regelmatig tegen dingen aan lopen die het gevolg zijn van haar vroeg geboorte. Maar een goede gezondheid en een nog grotere lach, zorgt ze er voor dat dit toch allemaal naar de achtergrond begint te verdwijnen.
Het normale leven begint z'n gang weer te gaan en daar hoort dus ook het breien, naaien, haken en borduren weer bij! Helemaal nu, ook al is het buiten nog zo heerlijk weer, de koudere dagen weer voor de deur komen te staan en hiermee dus ook de feestdagen en dus...... de cadeautjes voor 'de vijfde van de twaalfde'.
Ik zal de komende tijd dus weer meer laten zien wat er zoal geproduceerd wordt aan mijn tafeltje en hoop ondertussen de blog weer wat verder uit te kunnen breiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten